- ۰۰/۰۳/۱۱
- ۱ نظر
دنیای بزرگترا ترسناک نیست به نظرتون ؟
پر از غم ،دروغ،دو رویی، از پشت خنجر زدن، قضاوت کردنا ، تنهایی ، پر مشکل ،مسئولیت های کمر شکن و خیلی چیزای دیگه
طبیعیه که به عنوان یه نوجَوون(یا جَوون) از بزرگ شدن وحشت دارم؟
هر چی که بزرگ تر بشی میفهمی نباید خودت باشی باید فکر منافع خودت باشی تو دنیای بزرگ ترا انگار محبت بدون توقع معنی نداره ،این که دوستا باید پشت هم باشن معنی نداره ...
رسما هر کی داره راه خودشو میره
با خودم میگم شاید ادم بزرگایی که من دارم هر روز میبینم زیادی سمی ان ؟! نمیدونم واقعا
فکر کردن به این که یه روزی شاید خودمم مثل اینا بشم برام وحشتناکه یه سری ادم رها شده ی تنها که بی هدف فقط سعی میکنن زندگیو سر کنن و اگه بخوای پای دردو دل هر کدوم بشینی تهش از غصه دق میکنی
چرا این دنیا این قدر مریضه؟؟ :(
همیشه دنیا پر از بی رحمی و تلخیه، اما نمیخوام یه لحظه ام شده، وقتی بزرگم بشم، مثل آدم بزرگ ها بشم، میخوام خودم باشم